این بار زمین کج بود یا اشخاص و رسانه های معلوم الحال مقصرند

مشکل اصلی پاس مدیریت است

مجتبی دی آبادی

باز هم پاس باخت تا مشخص شود که این خانه از پای‌بست ویران است و مشکل پاس فقط در مستطیل سبز محدود نمی شود، بلکه مشکل اصلی به میز مدیریت بر می‌گردد.

تیم پاس همدان این روزها احوال خوشی ندارد، به هیچ حریفی نه نمی‌گوید و متاسفانه بعد از هر باخت هم مقصران داور، تماشاگرنما، خبرنگاران شناسایی شده و دست آخر هم کج بودن زمین علت اصلی شکست قلمداد می‌شود، اینکه در این نتایج کاملا منفی تقصیر کادرفنی یا مدیریت ضعیف ملاحی کجا قرار دارد، خود آقایان میدانند و بس.


عدم مدیریت صحیح در فصل نقل و انتقالات باعث گردید تا پاس یکی از ضعیف ترین تیم ها در امر جذب بازیکن باشد و این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که بودجه این فصل باشگاه پاس، نسبت به سالهای قبل تقریبا به دو برابر افزایش پیدا کرده است.

اگر درست خاطرمان باشد قبل از آغاز فصل نقل و انتقالات، مسئولان فعلی پاس شروع به بازی کردن با اسمهای بزرگ کردند و صحبت از جذب ستاره هایی مانند هاشمیان، تیموریان، ثابتی و... یا مهره‌هایی چون نورمحمدی و برجلو شد.

متاسفانه در لیست خرید پاس بازیکنان بزرگی از جمله هاشمیان، تیموریان و... که روزگاری شاگرد همین جناب ملاحی بودند، جای خود را به بازیکنان بنجل لیگ برتری و بی نام نشان دسته های پایین تر دادند و کک آقایان هم نگزید.

متاسفانه پول بیت المال برای آقایان با جیب شخصی هیچ تفاوتی ندارد و این موضوع را می‌توان به راحتی در فصل نقل و انتقالات حس کرد. بازیکنان گرانقیمت بی اثر، خرید بازیکنان نا آماده و کم اثر، همگی تنها گوشه ای از به هدر دادن بیت المال است که آقایان بی تفاوت از کنار آن عبور می‌کنند و شاید ماجرای کشیدن قلم قرمز بر روی نام سعید لطفی و خسارت صد میلیونی بابت اشتباه آقایان، گواهی بر این مدعا باشد.

متاسفانه به لست بازیکنان فعلی پاس اگر نگاه اجمالی کنید خواهید فهمید که بازیکن بزرگی که بتواند در روز  های بحرانی به داد این تیم ریشه دار برسد، وجود ندارد و اینکه در این تیم بازیکن باتجربه و مرد روزها سخت اصلا وجود ندارد و جناب ملاحی و دوستان پر مدعا هرگز نتوانستند جاگزین مطمئنی برای بازیکنان بزرگی از جمله خورج، اکبری،اصغری، غلام‌نژاد، مکانی، کریمیان، میرقربانی، ابوالحسنی و... پیدا کنند.

موفقیت در فصل نقل و انتقالات می‌تواند ضامن موفقیت در لیگ باشد که عملا دوستان با اشتباه خود این ضمانت را از پاس گرفتند و حتی با وجود سپری شدن 14 هفته از لیگ حتی نتوانسته‌ایم یک بازیکن بازی گردان یا به نوعی یک هافبک وسط خلاق پیدا کینم و چشم خود را معطوف به یک بازیکن خارجی گرانقیمت کرده ایم که در یک بازی دوستانه عملکرد خوبی داشته است.

آیا ضمانتی هست که این بازیکن بعداز سپری شدن دوران مصدومیت پر حرف و حدیث خود به روزهای گذشته اش (اگر روزگاری داشته است) بر گردد.

اما در این میان نباید از تقصیر کادر فنی پاس به سادگی عبور کرد؛ کادر فنی ای که اسما یکی از برترین های لیگ است اما در عمل یکی از ضعیف ترین ها. مدیر روستا مربی جوان و آینده داری است و اما تا به حال نتوانسته است که خود را نشان دهد و عملکرد مثبتی ارائه نماید.

 آیا این درست است که وی را ناجی عدم سقوط تیم پاس به لیگ یک در فصل گذشته نامید؟

منصوریان علی رقم تیم خوبی که بسته بود، نتوانست در همدان نتیجه بگیرد و بعد از ده هفته از پاس خداحافظی کرد، اما مدیر روستا که 29 هفته فرصت داشت چرا پاس را به زور!!! در لیگ حفظ کرد، آیا او در فصل قبل یک ناجی بود یا یک مقصر اصلی؟ 

تیم پاس در لیگ نتوانسته است با بازی های خود نوازش دهنده چشم هوادارانش باشد؛ فوتبال بی هدف و سر در گم، نتیجه 90 دقیقه بازی شاگردان مدیرروستا در زمین بازی است که ره آورد آن هم همین جایگاه پایین در جدول رده بندی است.

پاسی ها که تا رتبه چهارمی جدول خود را بالا کشیده بودند با جو گیر شدن، این جایگاه را در شان پاس نمی‌دانستند اما حالا کار به جایی رسیده است که رتبه دوازدهمی با سیزدهمی را جای خوبی برای خود قلمداد میکننند.

مدیر روستا با گذشت 14 هفته از لیگ هنوز نتوانسته یک ترکیب ثابت برای تیمش پیدا کند و این را می‌توان نوعی ضعف برای وی قلم داد کرد.

به قول یکی از بازیکنان اسبق پاس ناکامی های پاس را باید به پای دشمن فرضی نوشت، یک روز خبرنگاران و رسانه های معلوم الحال مقصرند، روز دیگر داور باعث ناکامی می گردد، تماشاگر نماها در بازی قبلی باعث حاشیه شدند و شاید فردا هم زمین کج باشد.

بی خود به دنبال مقصر نگردیم، به قول جناب ملاحی همه در باشگاه پاس رفتنی هستند و این پاس هست که برای همدان می‌ماند و نه شخص خاصی.

پاس یعنی آبروی همدان و حتی غرب کشور؛ بیایید برای همیشه در بین مردم استوره باشید نه اینکه فردا با یک اشتباه خود، آبروی میلیون ها نفر را خرج کنیم و برای همیشه چهره خود را نزد مردم مخدوش شده ببینیم.

همین خبرنگاران و رسانه های معلوم الحال چشمان بیدار جامعه هستند و هیچ گاه رسالت خبری خود را حراج نمی‌کنند تا فقط و فقط پلی برای رساندن پیغام مردم به مسئولین باشند. مردم هم معتقدند از هر کجا که جلوی ضرر را بیگیرند منفعت است.